Ajaran Pacelathon

Bu lek  : mbak , anak mu Fitri kae kuliyah ana ngendi ta mb ,  kok aku ora tau ngerti ?

Ibu       : walah , kowe ora ngerti ta dhik.

Bu lek : boten kok mb , yen ngerti nggih boten takon mb. 

Ibu       : anakku Fitri kuliyah ana ing UNNES dhik.

Bu lek : wis dadi bocah Semarang tenan ponakan ku saiki

Ibu       : iya dhik wong ya uripe saben dina ne ana ing Semarang kok

Bu lek : lha saiki fitri ana ngendi mb ?

Ibu       : lha kae ana ing omah dhik. Fit . . .renea sik ndhuk

Fitri     : nggih bu , wonten punapa ?

Ibu       : ora ana apa-apa ndhuk. Kepriye kuliyah mu ing UNNES seneng apa ora ?

Fitri     : wahh , remen sanget bu , kancanipun kathah ugi dosenipun

Ibu       : iya wis fit , ibu iya melu seneng yen awak mu bisa sreg karo anggonmu kuliyah

Bu lek : lha anggon mu OSPEK rasane kepriye fit ?

Fitri     : menawi dipunraosaken menika wonten ingkang sekeca kaliyan wonten ingkang boten sekeca

Ibu       : lha kok bisa ngono kepriye fit ?

Fitri     : amargi sekedhik-sekedhik wonten hukumanipin

Bu lek : iya wis pancen sing jenenge golek ilmu iya ana rekasane barang

Fitri     : nggih bulek , menika sampun kula tampi kanthi ikhlas

Bu lek :iya bener kuwi fit ,  lha kepriye rasane dadi bocah kos-kosan ?

Fitri     : ruwet sanget bulek, kula badhe napa-napa kedah piyambak. Dadosipun kula kedah saged ngendum wekdal menika.

Bulek   : o . .ngono ta fit, yen ngono kowe kudu pinter-pinter anggonmu mbagi wektu ben ora sia-sia.

Fitri     : nggih bulek

Ibu       : ya ngono kuwi fit. Dadi bocah kudu pinter lan bener lan karo kanca-kanca kudu padha rukun.

Fitri     : nggih bu, bulek sugeng dalu sugeng sare

Ibu & bulek : iya fit.